Dinsdag 19 oktober 2010.
Vandaag vertrekken we naar Budapest. Het is bijna twintig
jaar geleden dat ik daar samen met drie collega's een weekje ben geweest. In
die tijd reed ik in een Citroên BX waarmee we de ongeveer 1400 km lange rit
naar Budapest ondernamen. Inmiddels vlieg je dit soort afstanden voor de prijs
van een halve tank diesel.
Het is voor ons de eerste keer dat we vliegen met WizzAir.
Deze hongaarse prijsvechter vliegt vanuit Weeze op veel bestemmingen in het
voormalige oostblok. We hebben voor € 47,-- een retourtje voor twee personen
weten te bemachtigen. Het blijft een sport om low budget een stedentrip te
regelen. Via Booking.com was het me gelukt voor nog geen € 200,-- een appartementenhotel
te boeken in de binnenstad van Budapest. Het leuke van Internet is dat de recenties van
anderen een goed idee geven van wat je boekt. Ik hou dan altijd rekening met de
minste recentie en altijd valt het mee.
De zuurstok roze Airbus A320 van WizzAir vertrekt precies op
tijd vanaf Weeze. Het vliegtuig zit niet vol, dus we zitten lekker ruim. Wat
opvalt is de kwaliteit van de stoelen, lederen bekleding en echt lekker zitten.
Na anderhalf uur vliegen landen we op terminal 1 van de vlieghaven Ferihegy in
Budapest. Overal op de websites lees je de voordelen van vervoer met een
minibus maar wij, eigenwijs als we zijn, besluiten de trein te nemen. Als we op
het station aankomen staat de trein op punt van vertrekken. De conducteur ziet
ons aankomen en geeft ons de gelegenheid een treinkaartje van Ft 360,-- uit de
automaat te trekken en wacht tot we binnen zijn. De deuren sluiten zich achter
ons en we rijden naar het station van Budapest. Daar aangekomen kopen we voor
Ft 320,-- een ticket voor de metro naar ons hotel. Vanaf het metrostation kun
je zo een super winkelcentrum inlopen waar we nog snel even wat eten. We weten
immers niet hoe de avond gaat verlopen en gezien het tijdstip kun je beter maar
wat binnen hebben. Nadat onze buik is gevuld gaan we de Metro in. Eén keer
overstappen van de blauwe lijn op de rode en dan nadat we op het juiste station
zijn aangekomen nog 200 meter lopen.
Om 20.30 uur komen we aan bij ons Hotel. De receptie is normaal
gesproken vanaf 17.00 uur gesloten, maar omdat we onze aankomsttijd van te
voren hadden opgegeven wachtte de receptioniste ons op. Nadat ik de kamer had
betaald en de nodige formulieren had ingevuld kregen we drie sleutels, één voor
de voordeur, één voor de verdiepingsdeur en één voor de kamerdeur. Onze kamer
blijkt een zeer ruime kamer van ongeveer 32 m² met daarin een zeer comfortabel 2
persoonsbed, een zithoek, een eettafel met vier stoelen en een klein keukentje
met koelkast, magnetron, waterkoker en kookplaat. Zelf een potje met
oploskoffie ontbrak niet. De toegang naar het toilet, en doucheruimte bevinden
zich in de hal van ons appartement. Het is prima, weer meer dan verwacht. Het
doet denken aan ons hotel in Rome. Iets minder mooi, maar je bent immers in
Hongarije.
Greet en ik hebben eigenlijk geen zin meer om nog weg te
gaan. Onderweg had ik gezien dat 10 meter van de ingang van ons appartementengebouw
een ABC winkeltje was. Deze winkeltjes zijn van 0 tot 24 uur geopend. Ik loop
daar nog even heen een haal wat te drinken de avond. 'S Avonds volg ik via twitter (dank aan mijn
twittervolgers en sorry voor de niet voetbal minnende volgers) de
2e helft van Ajax - Auxerre en het laatste
stukje luister ik op Radio1 via mijn laptop. Ja, we hebben wifi op onze kamer, geweldig.
Woensdag 20 oktober 2010
We hebben de nacht prima doorgebracht. Ons appartement zit
aan de achterkant van het gebouw. Het is 's nacht hartstikke stil. De gordijnen
zijnwel licht van kleur, dus dat betekent dat het wel snel licht is in de kamer,
maar ach.... Wat zal dat. We zijn vroeg wakker en bereiden ons langzaam voor op
wat er komen gaat. We hadden gisteren nog wat broodjes over, dus dat is vandaag
ons ontbijt.
Tegen een uur of tien gaan we lopend richting metrostation
Astoria. Eerst kopen we daar een weekkaart voor het openbaar vervoer.
Met zo'n
kaart mag je gebruik maken van alle openbaar vervoer in Budapest. Metro,
bus,
tram, het maakt niet uit. Zo'n kaartje kost omgerekend ongeveer € 15,--.
We
hebben vandaag geen plannen, we zien wel. Bij het metrostation zit een
klein
koffie restaurantje waar we koffie gaan drinken. Greet een cappuchino en
ik een
espresso. En....... Ja hoor, van italiaanse kwaliteit. Na de koffie
nemen we de
metro en rijden richting het parlementsgebouw. Van daar af lopen we via
de
kettingbrug naar het Vissersbastion. Een beste tippel was dat.
Onderweg af en toe gezeten. Aangekomen bij het Vissersbastion heb je een
prachtig uitzicht over de Donau. Je ziet ook het parlementsgebouw
liggen. Na
rond gekeken te hebben koop ik twee tickets voor het bezichtigen van de
Matthias kerk. Ik herinner me nog van de vorige keer dat er zoveel
mozaïk was.
Eenmaal binnen was het vooral mozaïk schildering, maar ja, soms laat het
geheugen me wat in de steek. Twintig jaar geleden
was ik net 30+ en nu ben ik dat ruim, dus dat maakt het verschil. Vanaf
de berg nemen we de bus terug naar
het Moskva Ter, het metrostation aan gene zijde van de Donau waar we
voor Ft 290,--
(een euro) een beste pizzapunt nemen. Daarna lopen we de weg over en
gaan we
een marktachtig winkelcentrum of winkelcentrumachtige markt op. Greet
heeft wel
genoeg aan een pizzapunt, maar ik kan de verleiding met al die
restaurantjes
niet weerstaan, dus toch maar even ergens naar binnen en een best bord
met
Gyros achtig eten gehad. Dat smaakte mooi. We lopen terug naar Moskva
Ter en nemen tram lijn 47 die ons weer naar het grote station van
Budapest brengt. Daar zijn we nog even het mega winkelcentrum ‘Westend'
ingegaan
waarna de metro namen naar ons appartement. We deden nog even wat
boodschappen
en daarna naar ‘huis'. Greet heeft de pijp aardig leeg en gaat even
liggen. Ik verwerk mijn foto's.
In de avond gaan we naar een restaurantje vlak bij het
Astoria. We eten een heerlijk (vraag me niet wat) hongaars gerecht. De meeste
menukaarten hier zijn meertalig en de Budapester bevolking die werkt in de
horeca of het toerisme spreekt aardig engels. Geen probleem. We wandelen de
opgedane calorieen eraf door naar ‘huis' terug te lopen.
Greet leest nog een boek en kijkt naar BVN en ik zet de
laptop nog even aan en kijk via een livestream naar Twente - Bremen. Na afloop
gaan we slapen.
Donderdag 21 oktober 2010.
Ik heb geslapen als een roosje. Greet is gisteren een beetje
over haar grens gegaan. Daar had ze vannacht last van. Vandaag dus toch wat
rustiger aan. We drinken koffie op onze kamer en gaan om kwart over negen met
de metro richting Astoria. Het is niet erg warm, maar het zonnetje schijnt
volop. Bij Astoria gaan we op een terrasje zitten. Goed voorbeeld doet goed
volgen, want nadat wij er zaten werd het alengs drukker. We drinken koffie en
eten iets van een broodje dat wij ‘gezond' noemen. Nadat we een basis hebben
gelegd voor de dag gaan we naar de nabij gelegen synagoge. We kopen voor Ft
4800,-- twee kaartjes en krijgen een rondleiding door een engelstalige gids. De
synagoge van Budapest is de grootste van Europa en de één na grootste ter
wereld. Indrukwekkend en mooi. Maar, vooral indrukwekkend was het verhaal van
de joodse gemeenschap in Budapest ten tijde van de tweede wereldoorlog. Ik heb
er al zo vaak over gehoord, maar werd er weer stil van. Hoe kon dat nu gebeuren
en hoe is het in g....... naam mogelijk dat ‘wij' nu weer zulke tegenstellingen aan
het creëren zijn. Ik voel me ongemakkelijk. Ik maak deel uit van deze
maatschappij. Waar gaan we naar toe? Vervolgens gaan we met onze gids via de
begraafplaats naar de tuin. Daar staan enkele herinneringsmonumenten. Ze zijn
modern en er zijn namen aan verbonden van bekende joden zoals Toni Curtis.
Hieruit blijkt dat de geschiedenis nog leeft. Het valt me op dat wij in Nederland
onze historie toch erg makkelijk wegduwen. Ik weet overigens niet wat beter is,
zolang we de risico's maar in het oog houden.
Inmiddels is het middag en gaan we even terug naar ‘huis'
zodat Greet even haar rust kan pakken. Ik ga even met de foto's aan de gang en
werk het fotoalbum bij.
Als we er weer aan toe zijn nemen we deze keer de bus naar
Astoria en pakken daar de tram in de richting van de Elisabeth brug. We stappen
een halte te vroeg uit en lopen een stukje verder. Onderweg komen we een restaurantje
tegen waar we onze lunch genieten. We nemen een drie gangen menu van Ft 900,--
en laten ons door de kok verrassen. ‘Allebei wat anders' is de vraag, ‘Ja, doe
maar' is ons antwoord. We krijgen een groente en tomatensoep, een pannekoek met
goulash in tomatensaus en een goulash met iets dat lijkt op de franse quenelle.
Als toetje een appeltaart en een pasta met iets van dezelfde appels lijkt het.
En, je zult het raden, het smaakte prima. Na de verlaatte lunch wandelen we de
caloriën weer weg en lopen we naar de grote markthal, vlak aan de Donau bij de
Elisabeth brug.
Tegen vijf uur gaan we met tram en bus terug naar ‘huis'.
Greet leest een boek. We bellen met Marianne, ik schrijf een stukje voor het
dagboek. We spreken af tegen acht uur vanavond te gaan eten bij een italiaans
restaurantje net om de hoek. Daarna nog even TV / Voetbal kijken en dan naar
bed.
Vrijdag 22 oktober 2010
Als ik uit het raam kijk zie ik een strak blauwe lucht. Als
dat vandaag zo blijft zijn we spekkoper. Ik neem een douche, kleed me aan en ga
naar de winkel om verse broodjes te halen. Als ik terugkom is Greet net onder
de douche vandaan. Vandaag is best een bijzondere dag. Emma moet vandaag naar
de kaakchirurg voor een kleine operatie en Marianne moet examen doen voor haar
rijbewijs. Na het ontbijt blijkt dat mijn collega's niet zonder me kunnen ;-)
Of ik nog even op Skype kom! Geweldig om te zien hoe je met beperkte middelen
1400 kilometer kunt overbruggen en elkaar scherp en helder spreekt en ziet. Die
houden we erin, ‘Het nieuwe werken' is in aantocht. Het maakt straks niet meer
uit waar je bent en wanneer je werkt, als je de goede hulpmiddelen maar hebt.
We zijn van plan vandaag naar het Parlementsgebouw te gaan.
Als inwoner van de EU kun je op vertoon van je paspoort daar een rondleiding
krijgen. Als we bij het gebouw aankomen straalt het prachtig in de zon. Overal
wordt hard gewerkt met het klaarmaken van de omgeving voor ‘De dag van de
Republiek', die morgen de 23e oktober wordt gevierd. Tot onze spijt
is vanwege die voorbereidingen het vandaag niet mogelijk een rondleiding te
krijgen. Het is echter zo lekker weer dat we even in het park zitten en ik met
mijn camera wat plaatjes ga schieten. Een paar daarvan zal ik in het album
zetten. Als alternatief besluiten we met het buitengewoon goed functionerende
OV naar Buda te gaan. We stappen uit bij het Vissersbastion en lopen nu naar de
westzijde. Ook dat is het mooi, vooral het uitzicht op het berglandschap, op
moet ik het daar eigenlijk nog heuvellandschap noemen? We pakken een terrasje
met een luxe koffie en gaan daarna door naar het Budapesti Történeti Múzeum.
Dit is het historisch museum dat zich bevindt in de burcht. Vlakbij de burcht
zijn ook de nodige opgravingen gedaan,
waarvan de resultaten in het museum zijn terug te vinden. We hangen
rondom en in het museum een beste tijd rond. Het weer is fabelachtig, dus
genieten maar.
Nadat we onze benen beginnen te voelen en onze magen
beginnen te knorren, het is dan ook al twee uur, gaan we met de bus naar
beneden. Terug is Pest, vlak bij het Deak Terence Ter, eten we in een
restaurantje een simpel maar voedzaam Hongaars maal. We wandelen met gekruiste
vingers (Marianne doet dan examen) nog wat in de omgeving en gaan daarna terug
naar ‘huis'. Onderweg gaat de GSM, onbekend nummer, zou dat Marianne zijn? Ja
hoor, GESLAAGD!! Wat fijn voor haar (en voor ons).
Vanavond gaan we eten in het Etterem Bali Caffe. Een leuk
restaurantje vlak bij de ingang van het Astoria Tèr. De rest van de avond
brengen we ‘thuis' door. Met Emma gaat het ook goed. Morgen is het nationale feestdag. Maar eens zien wat
die gaat brengen.
Zaterdag 23 oktober 2010
Iedere morgen zijn we ietsjes later wakker. Dat betekent dat
het vakantiegevoel begint te komen. Ik zet een kop koffie en ga mijn
reisadministratie bijwerken. Foto's van de camera op de laptop zetten,
fotoalbum op Internet bijwerken en een stukje aan het reisverslag schrijven.
Dat is wel belangrijk, want het gebeurt me steeds vaker dat ik vergeet waar we
wanneer zijn geweest en wat we toen hebben meegemaakt. Ik ben soms jaloers op
sommige mensen die uitgebreid kunnen vertellen over waar ze twee jaar geleden
zijn geweest in de zomervakantie en in welk gehucht ze hebben gegeten. Ik weet
het van dit jaar al bijna niet meer. Soms vragen vrienden wel eens: ‘Jullie
zijn ook in ...... geweest, wij willen daar ook eens heen, welk appartement had je
toen?' En dan weet ik het niet meer. Dan zoek ik mijn reisverslag op en ja
hoor, de herinnering komt terug. Het zou kunnen zijn dat het door de leeftijd
komt, maar misschien doen we wel zoveel dat het ook niet meer te onthouden is.
Ik hou het voor mijn eigen gemoedsrust maar even op het laatste.
Na de derde bak koffie ga ik me douchen en ga ik naar de
winkel om broodjes te halen. Ondanks dat het vandaag een nationale feestdag is,
is het kleine ABC winkeltje open. Ideaal trouwens zo'n 0-24 winkel. Na het
ontbijt gaan we naar de stad. We geen eerst naar het Parlementsgebouw. Gisteren
was men daar van alles aan het inrichten voor vandaag. Toch maar even kijken
wat het daar wordt. Er is best wel veel volk op het plein voor het
parlementsgebouw. Voor kinderen is er een groepje dat kennelijk kinderliedjes
zingt en de soldaten staan stijf in de houding naast de vlag. Zou deze feestdag
een soort kruising zijn tussen dodenherdenking en Koninginnedag bij ons? Vanaf
de weg staat er een grote rij met mensen die allemaal het parlementsgebouw
ingaan. Tsjonge wat een rij, maar als blijkt dat de doorloop van die rij wel
snel is besluiten wij ook maar aan te sluiten. We hebben geen idee wat er gaat
gebeuren. Misschien wordt er wel een toespraak gehouden en verstaan we er geen
klap van. Eenmaal binnen blijkt dat de
rij wordt geleid langs een aantal relikwieën die kennelijk iets van doen hebben
met het ontstaan van de republiek. We hebben op ons gemak ook eens goed
rondgekeken in het parlement. Wat een prachtig gebouw. Wat een rijkdom. En dan
in het schrille contrast van de vele zwervers die buiten op straat de prullenbakken
leeghalen en daaruit lege blikjes verzamelen om die te verkopen. Maar even niet
te veel aan denken.
Eenmaal weer buiten maken we een wandeling naar Deàk Ference
Tér. We komen langs prachtige gebouwen en bezoeken de St Stephanus Basiliek.
Dit is de grootste basiliek van Budapest en de enorme koepel is bijna in heel Budapest
te zien. Toen we weer buiten waren hebben Greet en ik het besluit genomen dat
Budapest met Rome tot de mooiste steden van Europa behoort. Wat een stad.
Aangekomen bij Deàk Ference Tér zitten we een half uur lekker in een park in de
zon. Tegen half drie begint de maag te knorren. Bij Westend eten we een
eenvoudige lunch en daarna gaan we terug naar huis. Even rusten. De
vergelijking met Koninginnedag gaat hier overigens niet op. Er zijn veel podia,
maar daar staat alleen een cd speler aan. Bijzonder. Evenementen hebben we niet
gezien.
‘Thuis' ekomen had ik mail van Ronald. ‘Kun je mijn verslag even
doorlezen?' Terwijl ik daarmee bezig was kwam Edwin G. (geen crimineel
overigens) op de lijn om even een videoconference te testen. Dit ging niet
helemaal lekker, dus daarna nog even geprobeerd met de leverancier en ja hoor, toen
ging dat goed. De rest testen we volgende week in Apeldoorn. Al met al
anderhalf uur later drinken we nog wat op onze kamer en gaan dan de stad weer
in. We hadden een soort van eetcafé gezien en wilden daar even een hapje eten.
De kaart bleek zeer beperkt, maar ja je zit er nou eenmaal. Ik bestel een
Pizza. Het was er achteraf één van het diepvries type van de Lidl, maar wat
erger was: ‘Ik kreeg er geen hakbijl bij'. Ik heb de Pizza teruggeven en wat
van Greet meegeknabbeld. Snel het biertje opgedronken en wegwezen. We gokken er
nog even op dat in de stad op de verschillende podia nog iets te doen was, maar
dat bleek ook niet zo te zijn. Dan maar even rustig door de Vàci Utca, de grote
bekende winkelstraat van Budapest, teruglopen richting de metro. Onderweg vul
ik mijn hongerige maag met een Mc Donalds hap (Ook niets voor een Bourgondiër)
en gaan we lekker op een terrasje zitten. Met een terrasverwarmer is het daar
best uit te houden. Er klinkt muziek van een straatmuzikant, maar wel
van een heel goede. Nu in Nederland de subsidies voor orkesten worden
afgeschaft zullen onze muzikanten creatief moeten worden in het uitvoeren van hun
vak. Nou, van deze muzikant kunnen ze wat leren.
Tegen tien uur zijn we weer ‘thuis'.
We drinken nog een glaasje, kijken nog wat TV en tegen half één ontdekken we
dat het al half één is. Slapen!
Zondag 24 oktober 2010
Na ons gebruikelijk ochtendritueel te hebben volbracht
pakken we de tram naar metrolijn 1. Deze metrolijn is zoals zijn naam al
aangeeft de eerste metrolijn van Budapest en de eerste metro op het Europese
vasteland. De lijn dateert uit 1896. De metro ligt niet zo diep onder de grond
als de andere twee metrolijnen en heeft prachtige authentieke stations. De lijn
gaat van west naar oost en omgekeerd. We nemen deze metrolijn vandaag om naar
het Heldenplein te gaan. Op het heldenplein vindt je het Millenium monument,
dat werd gebouwd te nagedachtenis aan het 1000 jarig bestaan van Hongarije. De
bouw vond ongeveer tegelijk plaats met het gereedkomen van de metro. Bij het
monument ligt ook een monument ter nagedachtenis aan gevallenen uit de oorlog.
De laatste keer dat ik hier was werd het plein bewaakt en werd door soldaten
telkens de wacht gewisseld. Hongarije is duidelijk veranderd. De soldaten zijn
er niet meer en de jeugd klimt op het monument. We wandelen tussen de twee
bogen door de brug over het Stadspark in. Men is daar volop aan het bouwen, en
waar voorheen water was, is nu alles drooggelegd. Hopen dat er straks wel weer
water in komt, want dat zag er toch een stuk beter uit. We wandelen naar het kasteel
Vajdahunyadburcht. Bij het kasteel is men, gezien de borden kennelijk met
Europese subsidie, ook flink aan het werk, Het is zo te zien een heel oud
kasteel, gebouwd in verschillende stijlen, van romaans, gotisch, renaissance tot
aan barok. Wij vinden het net een sprookjeskasteel. Later op de kamer komen we
erachter dat het kasteel ook rond 1896 was gebouwd. Het origineel staat in
Roemenië en dit kasteel is dus een kopie, maar wel een mooie. Bij het kasteel
staat een standbeeld van Anonymus en bij het gelijknamige restaurant drinken we
een lekkere koffie. Daarna wandelen we door het park, via het badhuis en langs
de dierentuin terug naar de metrohalte. Het is inmiddels middag geworden. Vlak
bij het treinstation eten we een lunch in een Turks restaurantje. Daar zie je
er hier veel van. Na de maaltijd nemen we de tram en metro naar Buda. We willen
naar het citadel en het Vrijheidsbeeld. De laatste keer dat laatse keer dat wij
hier waren was men bij het citadel bezig alle afbeeldingen en beelden te
verwijderen die deden denken aan het communistisch Hongaarse tijdperk. Dat was
toen net afgesloten en de beelden moesten daar weg. Nu bleek het citadel een
behoorlijk stuk strakker en was niets meer te zien van hoe dat er toen uitzag.
We vingen van een gids op dat de beelden waren verplaatst naar een andere plek
in Budapest waar ze nog wel te bezichtigen zijn. Na enige tijd rondgekeken te
hebben en naar aanleiding van opgehangen foto's wat te hebben gemijmerd over
hoe het leven hier er honderd jaar geleden moet hebben uitgezien, gaan we
richting ‘huis'. Het is al aan het eind van de middag.
's Avonds eten we nog in
het restaurant bij Astoria waar we eerder deze week ook al hadden gegeten en
gaan tegen tien uur slapen. We zijn bekaf.
Maandag 25 oktober 2010
Vandaag is onze laatste volle dag in Budapest. De week is
voorbij gevlogen. Na het ontbijt ga ik ons vast online inchecken voor morgen en
de tickets printen. Dan is dat maar vast klaar en hoeven we ons daar geen
zorgen meer om te maken. We gaan vandaag naar het Memento Park. Dit park ligt
aan de Buda kant van Budapest en daar is een beeldentuin ingericht. Hier vinden
we als het goed is ook de verwijderde beelden van het Citadel terug. We nemen
tram lijn 4 tot zijn eindpunt in Buda en stappen daar over op lijn 150 die ons
in vijfentwintig minuten naar Memento brengt. We komen door de buitenwijken van
Budapest en die zien er toch echt anders uit dan de stad zelf. We herkennen
hier toch nog wat meer het semi platte land van Hongarije. Maar voordat we in
de bus stappen drinken we eerst een lekker Italiaanse koffie. In de koffiebar
stond ook een echte Italiaans barristo. Aangekomen in het Memento park kopen we
voor Ft 1500,-- een toegangsbewijs en lopen we de tuin in. We vinden er
historische, maar ook opmerkelijke beelden. We hebben te maken van beelden van
kennelijke staatslieden, of van beeltenissen die het dilemma tussen gezin een
oorlog uitstralen. Bijzonder. Toch wel fijn dat de Hongaren zich bij het
verwijderen van herinneringen aan een stukje negatieve geschiedenis niet hebben
laten gaan aan het vernielen daarvan maar ze, ver buiten de stad, toch nog een
plekje te geven. Wij vonden het de moeite waard. We nemen een andere (bus)route
terug naar Budapest en lunchen om een uur of twee bij een groot winkelcentrum
in Buda. Je hebt daar gewoon een Wok 'n Go en dat smaakte best.
Na de lunch willen we nog naar een rommelmarkt in de buurt
van de voorstad Kispest, ten zuiden van Budapest. We nemen de bus en komen weer
door een heel ander deel van de stad. Het is wel een gebied waarvan Greet zei: ‘Hier
zou ik 's avonds niet willen lopen'. Ik kan mij daar wel wat bij voorstellen. We
komen langs leegstaande flatgebouwen waar zo hier en daar nog een zwerver
huist, langs leegstaande fabriekspanden uit het begin van de 20e
eeuw, langs prachtige plekjes dus voor een Urbex fotograaf. Ik zou hier wel een
dag kunnen rondhangen, maar dan had ik meer tijd moeten hebben, met iemand
moeten zijn die dat ook leuk vindt en mijn statief bij me moeten hebben. Maar
ja, de omstandigheden zijn daar nu niet naar. Uiteindelijk vinden we de markt
niet, het boekje was daarin ook niet erg duidelijk maar we hebben Budapest toch
weer van de andere kant gezien.
Inmiddels is het half vijf en zijn we weer ‘thuis' in ons
appartement. Vanavond gaan we nog even in de stad eten en misschien nog wat
rondkijken. Morgen pakken we de boel in en gaan we met de trein richting
vliegveld. Om half drie staat de retourvlucht gepland. Morgenavond zitten we
weer thuis bij onze kinderen. Het is een mooie week geweest met even mooi weer.
Ik denk dat we hier nog wel een tijdje met plezier aan terugdenken.
Dan hier de foto's
en nog wat tips als je zelf ook wilt gaan
|